Ο Αυτισμός είναι μια ισόβια αναπτυξιακή διαταραχή του ατόμου, που προκαλεί δυσκολίες στη συμπεριφορά του ατόμου, στην επικοινωνία και στις κοινωνικές σχέσεις. Οι δυσκολίες και οι περιορισμοί αυτοί, που ποικίλουν σε βαρύτητα από άτομο σε άτομο, αποτελούν διάχυτο χαρακτηριστικό της λειτουργικότητας του.
Περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Αμερικανό παιδοψυχίατρο L.Kanner το 1943. Είναι μια εκ γενετής διαταραχή του εγκεφάλου που επηρεάζει τον τρόπο που ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί τις πληροφορίες, ενώ η αιτία εξακολουθεί να παραμένει άγνωστη.
Ο όρος Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και την Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση καλύπτει όλο το φάσμα του Αυτισμού. Αυτή η ομάδα διαταραχών χαρακτηρίζεται από ποιοτικές ανωμαλίες στις κοινωνικές συναλλαγές και στους τρόπους επικοινωνίας του ατόμου. Επίσης υπάρχει περιορισμένο, στερεότυπο ρεπερτόριο ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων. Τα συμπτώματα παρουσιάζονται με διάφορους συνδυασμούς, ποικίλουν από άτομο σε άτομο και η έκφρασή τους αλλάζει με την ηλικία.
Η διάγνωση του Αυτισμού γίνεται σε ηλικία 2 – 3 ετών, ενώ υπάρχουν πλέον σημαντικές ενδείξεις και τρόποι έγκαιρης και έγκυρης διάγνωσης και σε μικρότερη ηλικία.
Σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχει σημαντική βελτίωση με εφαρμογή κατάλληλων θεραπευτικών – εκπαιδευτικών προσεγγίσεων κατόπιν έγκαιρης διάγνωσης. Υπάρχουν περιπτώσεις που ορισμένα παιδιά με αυτισμό – διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές, στα οποία έγινε πρώιμη παρέμβαση, δεν ξεχωρίζουν από τα άλλα παιδιά, δεν παύουν όμως σε ορισμένους τομείς να είναι ξεχωριστά.
Τα παιδιά ωφελούνται περισσότερο από τη θεραπευτική αγωγή στην ηλικία του 1 -3 ετών, λόγω της πλαστικότητας του εγκεφάλου που επιτρέπει τη βέλτιστη αφομοίωση των ερεθισμάτων που δέχεται το παιδί σε σύγκριση με τα παιδιά που ξεκινάνε σε μεγαλύτερη ηλικία.
Η συχνότητα του Αυτισμού και γενικά των Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών είναι σήμερα αρκετά μεγάλη, σε όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από εθνικότητα, φυλή ή κοινωνική ομάδα. Μέχρι σήμερα δεν είναι δυνατό να παρουσιαστεί κάτι σε προγεννητικό έλεγχο.
Η αιτία του αυτισμού είναι άγνωστη.
Ορισμένες σύγχρονες θεωρίες αναφέρουν ότι πιθανόν να υπάρχει λειτουργικό ή οργανικό πρόβλημα του εγκεφάλου. Οι έρευνες δείχνουν ότι υπάρχει νευρολογική διαταραχή στον αυτισμό. Κάποιες έρευνες υποδεικνύουν ένα νευρολογικό πρόβλημα, που επηρεάζει εκείνα τα τμήματα του εγκεφάλου, τα οποία επεξεργάζονται τη γλώσσα και τις πληροφορίες, που δίνουν οι αισθήσεις. Ίσως υπάρχει μια δυσαναλογία κάποιων συγκεκριμένων νευροχημικών ουσιών στον εγκέφαλο. Γενετικοί παράγοντες μπορεί μερικές φορές να εμπλέκονται. Σίγουρα πάντως δεν φέρουν καμία ευθύνη οι γονείς και ούτε θα μπορούσαν να κάνουν κάτι για να αποτρέψουν την εμφάνισή της.
Συχνά στα παιδιά με αυτισμό αρέσει η μουσική, το κολύμπι, η πεζοπορία, το τραγούδι, η ιππασία και άλλες δραστηριότητες. Μπορεί να έχουν ένα συγκεκριμένο ενδιαφέρον σε κάποια δραστηριότητα στην οποία να έχουν γίνει “ειδικοί”. Θέματα για συγκεκριμένα ενδιαφέροντα μπορεί να είναι το δελτίο καιρού, οι διαδρομές λεωφορείων, η γεωγραφία, οι μάρκες αυτοκίνητων, κ.λπ.. Για άλλα άτομα, τα συγκεκριμένα ενδιαφέροντα μπορεί να είναι πράγματα που ερεθίζουν τις αισθήσεις τους, όπως να ξεφυλλίζουν τις σελίδες ενός βιβλίου, να κουνούν ένα κομμάτι σύρμα, να τρίβουν τα χέρια τους σε συγκεκριμένα υφάσματα, να κρατούν και να περιστρέφουν κάτι στα χέρια τους κλπ.
Παρ΄ ότι οι ταμπέλες δεν αρέσουν σε πολλούς από μας μια σωστή διάγνωση για τα παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα είναι απαραίτητη ώστε να μην έχουν ποτέ μια υποτιμημένη ζωή, να μπορούμε να καλύπτουμε τις ειδικές ανάγκες τους, να παρέχονται κατευθυντήριες οδηγίες σε γονείς και δασκάλους, να βρίσκουμε τρόπους αποτελεσματικούς για την καθημερινότητα τους. Είναι σημαντικό για την οικογένεια να λάβει από νωρίς υποστήριξη από κάποιον ειδικό ώστε να μειωθεί το ενδοοικογενειακό άγχος και η εδραίωση προβληματικών συμπεριφορών του παιδιού.
Η έγκαιρη διάγνωση και η εντατική πρόωρη παρέμβαση έχει σημαντική βελτίωση στο λόγο, στη γνωστική ικανότητα και στην όλη ανάπτυξη του παιδιού.
Επίσης είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε τον αυτισμό από την νοητική καθυστέρηση ή από άλλες διαταραχές. Η λανθασμένη διάγνωση θα οδηγήσει σε λανθασμένη θεραπεία και εκπαίδευση.
Χαρακτηριστικά Βρεφικής ηλικίας
- Φτωχός θηλασμός τις πρώτες βδομάδες, ατέλειωτοι κωλικοί συχνά ως τον 1 χρόνο.
- Αδιαφορία στο χάϊδεμα, όταν η μητέρα το παίρνει αγκαλιά σφίγγετε ή νιώθει το μωρό της σα να κρατάει ένα άδειο σακί. Δεν απλώνει τα χέρια να το πάρουν αγκαλιά.
- Ασυνήθιστα καλή και ήρεμη συμπεριφορά ή αντίθετα συνεχές κλάμα και ουρλιαχτό που δεν σταματά.
- Έντονη αντίδραση στην αλλαγή πάνας, στο χτένισμα, στο λούσιμο, γενικά στη θέση που το κεφάλι γέρνει πίσω. Υπερευαισθησία σε διάφορους ήχους.
- Δεν φέρνει τα χέρια του στο στόμα, δεν πιπιλάει, δεν παίζει με τα πόδια του.
- Αδιαφορία στη μητέρα ή στο πρόσωπο που το φροντίζει, προτιμά να είναι μόνο του ή προσκολλάται σε ένα μόνο άτομο σε ασυνήθιστο βαθμό. Δεν αναζητά την κοινωνική επαφή από αυτόν που το φροντίζει.
- Δεν συμμετέχει σε «προγλωσσική» συζήτηση με το άτομο που το φροντίζει, δείχνει ελάχιστη ή καθόλου προσοχή για να επικοινωνήσει. Γενικά παρουσιάζει σημαντικά περιορισμένο ψέλλισμα σε ποσότητα και ποιότητα.
- Φτωχή βλεμματική επαφή (π.χ όταν το ταΐζει η μητέρα).
- Απουσία εκφράσεων στο πρόσωπό του όταν κοντεύει στην ηλικία των 12 μηνών, δεν χαιρετά αυθόρμητα γνωστά πρόσωπα. Κάνει λιγότερες χειρονομίες, κατανοεί λιγότερες φράσεις.
- Έντονη τάση εστίασης της προσοχής με ορισμένα αντικείμενα, άτυπη προσήλωση σε ένα αντικείμενο, π.χ ανεμιστήρας, ενθουσιάζονται με συγκεκριμένα αντικείμενα, σχέδια, φώτα κλπ.
- Δεν ανταποκρίνεται στο όνομά του ή όταν του μιλούν και γενικά έχει ατυπική οπτική επαφή προς τους άλλους και το περιβάλλον του.
- Υπάρχει ακαταστασία στον ύπνο, δηλ. δυσκολεύεται να κοιμηθεί ή όταν ξυπνάει είναι ανήσυχο.
- Υπάρχει απουσία της ικανότητας να δείχνει με το δαχτυλάκι αυτό που το ενδιαφέρει.
- Απουσιάζει το παιχνίδι προσποίησης και συμβολισμού π.χ να μιλάει στο τηλέφωνο, να ταΐζει την κούκλα. Διαφορετική ποιότητα κινητικών προτύπων δηλ. ο τρόπος που παίζει το παιδί.
- Απουσία παραγωγής λέξεων στην ηλικία των 18 μηνών, συνδυασμού λέξεων στην ηλικία των 24 μηνών π.χ μαμά άτα. Διακοπή της γλωσσικής ανάπτυξης στα 2 πρώτα χρόνια, δηλ το παιδί είχε ξεκινήσει να λέει λεξούλες και σταμάτησε.
- Παρουσιάζει μειωμένο ενδιαφέρον να παίξει με παιδιά της ηλικίας του.
- Στερεοτυπικές σωματικές κινήσεις δηλ. επαναλαμβανόμενες κινήσεις των χεριών ή ολόκληρου του σώματος.
Χαρακτηριστικά του αυτισμού
Η βαρύτητα των χαρακτηριστικών του αυτισμού διαφέρει από άτομο σε άτομο, αλλά συνήθως περιλαμβάνει τα ακόλουθα:
• Σοβαρή επιβράδυνση στην γλωσσική ανάπτυξη και στην επικοινωνία
Η γλώσσα εξελίσσεται πολύ αργά και κάποιες φορές δεν αναπτύσσεται καθόλου. Εάν τελικά αναπτυχθεί, η γλωσσική έκφραση παίρνει συνήθως παράδοξες μορφές ή γίνεται ασυνήθιστη χρήση λέξεων χωρίς καμία σύνδεση με την κανονική τους σημασία. Μερικά που μιλούν παρουσιάζουν ηχολαλία, δηλαδή επαναλαμβάνουν τα ίδια τα δικά τους λόγια που λένε και ακούν. Χρησιμοποιούν ιδιαίτερο τρόπο για να μιλούν που κάποτε μοιάζει και με έμμετρο λόγο και όταν αναφέρονται στο άτομό τους χρησιμοποιούν το εκείνος ή εκείνη, μπορεί να χρησιμοποιούν ασυνήθιστες παρομοιώσεις ή να μιλούν με μία τυπική και μονότονη φωνή.
• Σοβαρή επιβράδυνση στην κατανόηση των κοινωνικών σχέσεων
Το αυτιστικό παιδί συχνά αποφεύγει να κοιτάξει τον άλλο στα μάτια, δεν θέλει να το παίρνουν αγκαλιά και φαίνεται να αποκόβεται από τον κόσμο γύρω του. Δεν φαίνεται να θέλει ή να ξέρει πώς να παίζει με τα άλλα παιδιά. Η ικανότητα του να κάνει φιλίες είναι προβληματική και είναι ανίκανο να κατανοήσει τα συναισθήματα και τις απόψεις άλλων ατόμων.
• Ανακόλουθες μορφές αισθητηριακών αντιδράσεων
Το αυτιστικό παιδί μπορεί κατά περιστάσεις να δώσει την εντύπωση πως είναι κωφό και πως δεν μπορεί να αντιδράσει σε λέξεις και άλλους ήχους. Άλλες στιγμές πάλι, το ίδιο παιδί μπορεί να ενοχληθεί υπερβολικά από έναν καθημερινό θόρυβο, όπως ο θόρυβος μιας ηλεκτρικής σκούπας, το γαύγισμα ενός σκύλου ή το κλάμα ενός μωρού. Το παιδί μπορεί να παρουσιάζει μια αναισθησία στον πόνο και μια έλλειψη ανταπόκρισης στο κρύο ή στη ζέστη ή μια υπερβολική αντίδραση σε άλλα αισθητηριακά ερεθίσματα.
• Ανομοιογενείς μορφές διανοητικών λειτουργιών
Το αυτιστικό άτομο μπορεί να έχει ικανότητες σε κάποιους συγκεκριμένους τομείς. Μπορεί να διαθέτει μέγιστη ικανότητα σε μερικές συγκεκριμένες λειτουργίες, σε σχέση με το γενικό επίπεδο λειτουργίας του. Τα αυξημένα ταλέντα μπορεί να συμπεριλαμβάνουν δραστηριότητες, όπως η ζωγραφική, η μουσική, οι μαθηματικοί υπολογισμοί ή η απομνημόνευση γεγονότων χωρίς να παίζει ρόλο το κατά πόσον είναι σημαντικά ή απολύτως ασήμαντα. Περίπου 20%-30% των αυτιστικών ατόμων έχουν νοημοσύνη στον μέσο ή και πάνω από το μέσο όρο. Από την άλλη μεριά, η πλειοψηφία (70%-80%) των αυτιστικών ατόμων παρουσιάζουν διάφορους βαθμούς νοητικής καθυστέρησης. Αυτός ο συνδυασμός διανοητικών μειονεξιών και δυνατοτήτων κάνει τον αυτισμό ιδιαίτερα πολύπλοκο.
• Έκδηλοι περιορισμοί δραστηριοτήτων και ενδιαφερόντων
Ένα άτομο με αυτισμό μπορεί να παρουσιάζει επαναλαμβανόμενες σωματικές κινήσεις, όπως χειροκρότημα, περιστροφές ή κούνημα κορμού. Μερικά άτομα με αυτισμό μπορεί να μιλούν επίμονα ξανά και ξανά για το ίδιο θέμα. Το άτομο είναι, επίσης, πιθανό να έχει την ανάγκη να ακολουθεί την ίδια ρουτίνα ή το ίδιο πρόγραμμα κάθε μέρα κατά τις διάφορες δραστηριότητες του. Αν γίνουν αλλαγές στις συνήθειες, το παιδί ή ο ενήλικας μπορεί να αναστατωθεί πάρα πολύ. Μερικές φορές η σύγχυση ή η αναστάτωση μπορεί να προκαλέσουν έντονα διαταρακτικές συμπεριφορές, όπως ξεσπάσματα οργής. Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, ένα άτομο με αυτισμό μπορεί να παρουσιάσει αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Αυτό οφείλεται σε μια ανικανότητα να κατανοήσει και να επικοινωνήσει.
• Απομόνωση
Τα περισσότερα αυτιστικά παιδιά βρίσκονται στον δικό τους κόσμο, μακριά από κάθε κοινωνική επαφή. Ακόμα και με τους γονείς δεν δείχνουν να τους αντιλαμβάνονται ούτε και να τους έχουν ανάγκη. Δεν αντιδρούν και δεν επιδιώκουν καμιά συναισθηματική επαφή, με το βλέμμα ή το σώμα τους, επειδή ,όπως δείχνουν μαρτυρίες παιδιών που βελτιώθηκαν μετά από ειδική αγωγή, υποφέρουν από «αισθητικές στρεβλώσεις». Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που απομονώνονται από το κοινωνικό περιβάλλον. Κάποιο παιδί περιέγραφε, μετά την βελτίωσή του με την ειδική αγωγή που δέχθηκε, ότι ,στη διάρκεια της επαφής του με άλλα παιδιά, οι ομιλίες τους ηχούσαν στα αυτιά του όπως οι πυροβολισμοί και του ήταν αδύνατον να ακούσει μια ολόκληρη πρόταση. Οι προτάσεις έφταναν με τη μορφή συσωρευμένων λέξεων και κάθε ήχος του έμοιαζε με εκκωφαντικό κρότο.
• Στερεοτυπίες και τελετουργίες
Είναι γνωστή η κίνηση των αυτιστικών παιδιών μπρος- πίσω. Εκτός αυτού , καθένα διαθέτει το δικό του ρεπερτόριο τελετουργιών και είναι αδύνατο να το αποτρέψει κάποιος. Μάλιστα μπορεί να κάνει αυτές τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές χωρίς να διακόψει, για πολλές ώρες. Αν κάποιος προσπαθήσει να το εμποδίσει, είναι έκδηλη η αναστάτωση με φωνές και εκνευρισμό.
• Υπερβολικός φόβος
Επειδή πάσχουν από αισθητικές στρεβλώσεις, ακόμα και απλά οπτικά ή ακουστικά ερεθίσματα τους δημιουργούν μεγάλο φόβο και εντείνουν την απόσυρσή τους.
• Ανωμαλίες στον πόνο, το κρύο και τον ύπνο
Τα παιδιά με αυτισμό δεν φαίνεται να έχουν καλό κοντρόλ στην αίσθηση του κρύου ή της ζέστης, έχουν μεγάλη ή και πλήρη ανοχή στο κόψιμο ή των κάψιμο των μελών του σώματός τους και δείχνουν συχνά αυτοκαταστροφική συμπεριφορά ( δάγκωμα χεριών κλπ). Ο ύπνος τους παρουσιάζει μη κανονικούς κύκλους.
• Συναισθηματικά απρόσφορες συμπεριφορές
Τα γέλια, τα κλάματα και οι φωνές τους δεν φαίνεται να πηγάζουν από τις συμπεριφορές και τα ερεθίσματα του εξωτερικού περιβάλλοντος. Μάλλον προέρχονται από εσωτερικές αιτίες. Ο φόβος τους επίσης είναι απρόσφορος, μπορεί να είναι υπερβολικός ή να ελλείπει εντελώς, σε σχέση με το τι συμβαίνει γύρω τους.
• Κινητικές διαταραχές
Υπερδραστηριότητα ή απάθεια είναι χαρακτηριστικό του αυτισμού, όπως επίσης και έλλειψη ισορροπίας
• Ελλειμματική χρήση του λόγου
Τα περισσότερα παιδιά δεν μιλούν ποτέ και άλλα μαθαίνουν κάποιες λέξεις για αντικείμενα αλλά σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιούν το λόγο για να επικοινωνήσουν με τους άλλους.
• Νοητικά προβλήματα
Παρουσιάζουν καλές αποδόσεις σε συγκεκριμένες δοκιμασίες αλλά και πολύ κακές σε ορισμένες άλλες, ίσως γιατί δεν καταφέρνουν να ακολουθήσουν οδηγίες.
Εργοθεραπεία και Αυτισμός
Η εργοθεραπεία μπορεί να ωφελήσει ένα άτομο με αυτισμό επιδιώκοντας να βελτιώσει τη ποιότητα της ζωής του. Σκοπός είναι να διατηρήσει, βελτιώσει ή να εισάγει δεξιότητες που επιτρέπουν στο άτομο να συμμετέχει όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητα σε δραστηριότητες της ζωής που έχουν νόημα.Η Εργοθεραπεία αξιολογεί το δυναμικό, τις δυνατότητες του παιδιού με αυτισμού και θέτει στόχους για να ξεκινήσει το θεραπευτικό κομμάτι. Το παιδί στην εργοθεραπεία αναπτύσσει δεξιότητες λεπτής κίνησης, παιχνιδιού, αυτοεξυπηρέτησης, κοινωνικοποίησης , αντίληψης, γνωστικού πεδίου, κοινωνικές δεξιότητες.
Η Εργοθεραπεία βοηθάει το παιδί με αυτισμό να ανταπεξέλθει στο μέγιστο δυνατό γι’ αυτό στο σπίτι, στο σχολείο και στην κοινωνία γενικότερα. Το παιδί εκπαιδεύεται στο ντύσιμο, στην τουαλέτα, αναπτύσσει κοινωνικές δεξιότητες, εκπαιδεύεται στην διαχείριση συμπεριφοράς. Αναπτύσσει – βελτιώνει την αδρή κινητικότητα (να πηδάει, να κάνει ισορροπία, να σκαρφαλώνει, να κάνει ποδήλατο, να κατανοήσει το σώμα του στο χώρο), καθώς και τη λεπτή κινητικότητα ώσπου να κατακτήσει τη γραφή, το ψαλίδι, τα κουμπώματα, να παράγει κατασκευαστικό παιχνίδι. Εκπαιδεύει το παιδί σε δεξιότητες οπτικής αντίληψης και αναπτύσσει το γνωστικό του επίπεδο. Μαθαίνει να παίζει, να ζωγραφίζει, να ψυχαγωγείται, να χαλαρώνει, να ελέγχει ακόμη και να απομονώνει τις στερεοτυπίες του.
Ο εργοθεραπευτής έχει στόχο τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής του παιδιού με αυτισμό. Χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες μεθόδους – εργαλεία – προγράμματα μπορεί να βοηθήσει το άτομο με αυτισμό να φτάσει στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο της λειτουργικότητάς και ανεξαρτησίας στην καθημερινή του ζωή.
Συνεργάζεται με τους γονείς υποστηρίζοντας συμβουλευτικά για τις καθημερινές δυσκολίες του παιδιού τους, καθώς και με το σχολείο του παιδιού για την καλύτερη δυνατή ένταξη του στην ομάδα.
Ενδεικτικές προτάσεις για ενίσχυση επικοινωνιακών συμπεριφορών
- Τρώμε κάτι που αρέσει στο παιδί, μπροστά του, χωρίς να του προσφέρουμε καθόλου.
- Ενεργοποιούμε ένα κουρδιζόμενο παιγνίδι, κούκλα, το αφήνουμε να σταματήσει και το δίνουμε στο παιδί.
- Δίνουμε στο παιδί 4 τουβλάκια (1 κάθε φορά) για να πετάξει μέσα σε ένα κουτί (ή στο πάτωμα). Αμέσως μετά του δίνουμε ένα ζωάκι (κούκλα) για να το πετάξει στο κουτί.
- Ξεφυλλίζουμε μερικά βιβλία ή περιοδικά με το παιδί.
- Ανοίγουμε το βαζάκι με το υγρό για φούσκες, κάνουμε φούσκες φυσώντας. Κλείνουμε το βαζάκι σφικτά και το δίνουμε στο παιδί.
- Αρχίζουμε να παίζουμε με το παιδί ένα γνωστό κοινωνικό παιγνίδι, ωσότου αυτό να εκφράσει την ευχαρίστησή του. Τότε σταματούμε το παιγνίδι και περιμένουμε.
- Φουσκώνουμε 1 μπαλόνι και κατόπιν το αφήνουμε να ξεφουσκώσει αργά. Δίνουμε το ξεφουσκωμένο μπαλόνι στο παιδί ή το κρατούμε μπροστά στο στόμα και περιμένουμε.
- Προσφέρουμε στο παιδί 1 παιγνίδι ή κάποιο είδος τροφής που δεν του αρέσει.
- Βάζουμε μια τροφή που αρέσει στο παιδί μέσα σ’ ένα δοχείο που δεν μπορεί να το ανοίξει. Τοποθετούμε το δοχείο μπροστά στο παιδί και περιμένουμε.
- Τοποθετούμε στα χέρια του παιδιού ένα υγρό, κρύο ή κολλώδες υλικό π.χ. σιρόπι, ζελέ.
- Στέλνουμε τη μπάλα (κατρακυλώντας την) προς το παιδί. Αφού μας την επιστρέψει 3 φορές, γρήγορα του στέλνουμε (κατρακυλώντας) ένα άλλο, διαφορετικό παιγνίδι.
- Δίνουμε στο παιδί ένα παζλ. Αφού τοποθετήσει 3 κομμάτια σωστά, προσφέρουμε στο παιδί 1 κομμάτι που δεν ταιριάζει.
- Δίνουμε στο παιδί μία δραστηριότητα με κάποιο υλικό που μπορεί εύκολα να χυθεί ή να σπάσει. Ξαφνικά, χύνουμε αυτό το υλικό στο τραπέζι ή στο πάτωμα μπροστά στο παιδί και περιμένουμε.
- Βάζουμε ένα αντικείμενο που παράγει θόρυβο μέσα σ’ ένα κουτί και το κουνάμε. Το κρατούμε και περιμένουμε.
- Δίνουμε στο παιδί υλικά για μια ελκυστική δραστηριότητα, που απαιτεί τη χρήση κάποιου αντικειμένου για την αποπεράτωσή της (πχ χαρτί για να κόψουμε…..) κρατάμε αυτό το αντικείμενο σε σημείο που το παιδί να μην μπορεί να το φτάσει και περιμένουμε.
- Δίνουμε στο παιδί μια δραστηριότητα που απαιτεί τη χρήση κάποιου αντικειμένου για την αποπεράτωσή της (π.χ μολύβι, ψαλίδι, μπογιές….). Ένα τρίτο άτομο εμφανίζεται και παίρνει αυτό το αντικείμενο, πηγαίνει μακριά μέσα στο χώρο (στο οπτικό πεδίο του παιδιού) και κάθεται. Περιμένουμε.
- Χαιρετούμε με το χέρι και λέμε «γεια» σ’ ένα αντικείμενο και το παίρνουμε από το χώρο που εξελίσσεται το παιγνίδι. Επαναλαμβάνουμε την πράξη για 2 και 3 φορά. Κατόπιν δεν κάνουμε ούτε λέμε τίποτα όταν απομακρύνουμε ένα άλλο αντικείμενο για 4 φορά.
- Κρύβουμε ένα ζωάκι – κούκλα κάτω από το τραπέζι. Χτυπούμε και εμφανίζουμε το ζωάκι, το οποίο το κάνουμε να χαιρετά το παιδάκι. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο για 3 φορές. Κατόπιν δεν λέμε τίποτα όταν εμφανίζουμε το ζωάκι για 4 φορά.
- Κούκλες στο χέρι μου. Μιλάω.
- Φοράω καπέλο, μιμούμαι κάποιον που θέλουν.
- Μιλάει το παιδί από ένα χαλασμένο τηλέφωνο.
- Βλέμμα αναφοράς (το κοιτάζω ενώ κάνω άλλη δουλειά).